90 doğumlu olduğum için bu dönemlerdeki futbolu canlı izlemem imkansızdı zaten ama teknoloji sağolsun imkansızı ayağımıza getirmeye çok meraklı. Bende bu teknolojinin nimetlerinden faydalanıp o yıllara ait maçları bulup izliyorum. Çok da keyifli oluyor. Hele ki arkadaş ortamında kimsenin bilmediği bir oyuncudan bahsetmek tamamen ego fırlamasına yol açan bir şey.
Aslında ben futbolla doğdum diyebilirim. Bilinçsizde olsa babam tarafından maçlara götürüldüm. Zaten o yıllarda maçlar açık kanalda olduğu içinde televizyondan bir çok maçı babamla izleyebiliyorduk. Dediğim gibi bunlar pek bilinçli değildi, ta ki 98 Dünya Kupası'na kadar. Orası benim için milattır ve o günden beri de futbolu bilinçli bir şekilde izlerim. Tabi ki Michael Owen'ı, Ronaldo'yu, Zidane'ı, Barthez'i hatırladıkça o günlerde oynanan futbolu da özlerim.
Biraz daha konuya dönersek dün Liverpool-Newcastle maçı seyrettim. Açıkçası son 5 senedir öyle bir maç izlemedim. Belki hatırlayanlar olur 95-96 sezonunda 4-3 Liverpool'un üstünlüğüyle biten bir maçtı bu. Goller, paslar, rakibe kaymalar, hakemin sertliğe toleranslı oluşu vesaire her şey mükemmeldi. O maçta yapılıp da sarı kartla bile cezalandırılmayan hareket, bugünün şartlarında kırmızı kartla cezalandırılırdı.
Maalesef futboldaki bu bozulmanın ana sebebi endüstriyelleşme oldu. Hakemler futbolcuları korumaya başladı. Futbolcular sponsorluk anlaşmaları yüzünden kendilerini saha içinde disiplin altına almaya başladılar. Kulüpler yüklü bonservis ödedikleri futbolculara bir şey olmasın diye yumuşak futbol oynanmasını istediler ve sonuç olarak günümüz futbolu ortaya çıktı.
Halbuki şimdi 90'lı yıllarda olduğu gibi amatör ruhla oynanan oyun olsa o zamanlardan daha güzel maçlar izleriz. Çünkü artık takımların güçleri daha dengeli. Her takım birbirini yenebiliyor. Bunun yanında birde sertlik ve tolerans olsa futbol tadından yenmez ama bunun için çok geç herhalde artık.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder